อารมณ์ดีชีวิตสดใส

การเก็บความทรงจำดีดีสมัยนี้มันทำกันได้ไม่ยากเลยนั้นก็เพราะว่าตอนนี้ไม่ว่าพวกเราจะไปที่ไหนก็มีเจ้าอุปกรณ์อัจฉริยะชิ้นหนึ่งติดตัวไปด้วยเสมอในทุกที่ทุกเวลา ใช่แล้วเรากำลังพูดถึงเจ้าอุปกรณ์ที่เรียกว่าโทรศัพท์มือถือสมาร์ทโฟนนั้นเองและเพราะเจ้าสิ่งนี้นั้นแหละที่ทำให้ชีวิตและความเป็นอยู่ของเราเปลี่ยนแปลงไป บางคนก็ว่าง่ายขึ้นบางคนก็บ่นว่าทำให้ถูกเจ้านายตามตัวได้ง่ายขึ้นเช่นเดียวกัน แต่สิ่งหนึ่งที่เกือบจะทุกคนเลยเห็นตรงกันนั้นก็คือ พวกเราสามารถถ่ายภาพและเก็บเอาความทรงจำและช่วงเวลาดีดีได้อย่างสะดวกสบายมากมากเลยนั้นเอง ซึ่งวันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระก็อยากที่จะเอาภาพความประทับใจที่เกิดไม่ได้ง่ายๆจากเพื่อนของเราที่ได้ส่งต่อสิ่งเหล่านี้ในโลกออนไลน์ มาให้เพื่อนเพื่อนได้ชื่นชมกันด้วยสักหน่อย มาลองชมกันสิว่ามีภาพไหนบ้างที่จะทำให้เพื่อนเพื่อนได้ร้องว้าวกันบ้าง หลังจากที่น้องสาวของเราทำตามความฝันได้สำเร็จนั้นก็คือการออกไปท่องเที่ยวในสถานที่ต่าง ๆทั่วโลก และที่หนึ่งที่เธออยากไปมากนั้นก็คือเขตป่าทางตอนเหนือของแอฟริกา เพราะเธออยากที่จะใกล้ชิดกับเค้าสิงโตเหมือนในหาร์ตูนที่เธอดูตอนเด็กนั้นเอง และเมื่อเราถามเธอว่าเป็นไงบ้างได้เจอเจ้าสิงโตบ้างไหม เธอก็หัวเราะอย่างมีความสุขพร้อมกับส่งภาพนี้มาให้ (ใกล้กว่านี้ก็คงไม่ได้แล้วละเนอะ) © Bikeboy79/reddit ตอนที่เราไปเที่ยวที่ Golden Cathedral Arch บังเอิญเจอว่าแสงสะท้อนจากแสงแดดที่ส่องสะท้อนน้ำไปบนผนังลวดลายออกมาดูคล้ายกับสุนัขของเราเลย © reddit แค่ออกไปช็อปปิ้งนิดหน่อยแต่กลายเป็นว่าเราเหมือนได้ย้อนกลับไปเมื่อร้อยปีก่อน เมื่อรถที่มาจอดข้างๆเราคือรถม้าคันนี้ (อันที่จริงเค้ามีงานแสดงข้างๆนี้แหละ) © jspangles313/reddit ความภูมิใจเมื่อบ้านของเราสามารถปลูกผักทานเองที่หลังบ้าน และนี้คือเห็ดที่เกิดหลังบ้านเราและมันใหญ่และหนักถึงสิบเอ็ดปอนด์ ใครเห็นก็คิดว่าเป็นก้อนหิน ©...

มีคนเคยบอกว่ามนุษย์เป็นสิ่งมีชีวิตที่พยายามทำทุกอย่างให้สะดวกสบายมากที่สุดอย่างที่เราเห็นกันอยู่ทุกวันนี้มันก็จริงอย่างที่เค้าว่ากันนะเพราะไม่ว่าจะเรื่องเล็กเล็กน้อยน้อยขนาดไหน หากมันมีกำลังจ่ายที่มากพอก็จะมีคนอาสาคิดประดิษฐ์สิ่งของหรือเครื่องมือเครื่องใช้ต่าง ๆ เพื่อทำให้สิ่งนั้นกลายเป็นเรื่องง่ายขึ้นมาทันที่เลย แต่ไม่ว่าพวกเราจะพัฒนาและควบคุมสิ่งต่าง ๆ มากมายขนาดไหนก็ตามแต่มันก็ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างที่เราไม่สามารถควบคุมได้และหนึ่งในสิ่งเหล่านั้นนั้นก็คือพลังของธรรมชาตินั้นเอง อย่างสภาพอากาศที่ร้อนอบอ้าว หรือบางครั้งที่ฝนตกอย่างไม่ลืมหูลืมตา จนไปถึงพลังงานจากลมที่พัดโหมหระหน่ำเข้ามาจากทุกทิศทาง สิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ล้วนเกิดขึ้นอย่างที่ต่อเนื่องแต่ก็ไม่มีใครสักคนที่คิดหาเครื่องมือหรือวิธีการที่จะหยุดสิ่งเหล่านี้ไม่ให้เกิดขขึ้นได้ ซึ่งครั้งหนึ่งเราเคยสอบถามด้วยคำถามว่า "จะทำยังไงให้เราสามารถจัดการกับสิ่งต่าง ๆ เหล่านี้ให้ได้เพื่อที่ว่าพวกเราจะได้ใช้ชีวิตที่สบายและง่ายยิ่งขึ้นไปกว่านี้" และคำตอบที่ได้กลับมาก็คือมันเป็นไม่ได้เพราะอันที่จริงแล้วเราก็ยังเป็นส่วนหนึ่งที่เล็กมากมากของธรรมชาติเท่านั้นเองฟังแล้วก็เข้าใจได้เลยว่าอันที่จริงแล้วพวกเราก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่หรือมีพลังมากไปกว่าสิ่งที่อยู่รอบตัวเรานี้แหละ และวันนี้พวกเราก็เลยเอาภาพเมื่อธรรมชาติอยากจะเล่นตลกกับพวกเราด้วยการทำให้เกิดสิ่งที่เราไม่คาดฝันเหล่านี้ขึ้น เช้าสดใยกับพยากรณ์อากาศที่บอกว่าจะมีแดดส่องไปจนถึงตอนเย็น เราก็เลยออกไปขับรถกินลมเล่นๆ กับเจ้าหมาน้อยของเรา แต่ใครจะคิดว่าไปได้ครึ่งทางฝนก็แทลงมาทำให้ทั้งเราและน้องหมาต้องเปียกปอนไปตามๆกันแบบนี้ ไม่ใช่ภาพถ่ายตอนกลางคืนหรอกนะ คุณกำลังเห็นภาพตอนเที่ยงวันกับเมฆฝนที่ทำให้ทั้งท้องฟ้ากลายเป็นสีดำสนิท เมื่อก้อนน้ำแข็งจากฝากฟ้ามาบรรจบกับซันรูฟ(ช่องเปิดหลังคารถเพื่อชมวิว) ยังดีที่ฟิมล์กันรอยทำให้มันไม่ทะลุลงมาถึงข้างในและยังดีทีไม่มีคนอยู่ในตอนนั้น คงไม่ต้องบอกว่าอากาศของนอกนั้นหนาวขนาดไหน และนี้คือภาพของรถที่จอดค้างคืนไว้ในคืนที่ฝนกระหน่ำของอุณหภูมิลบ...

ก้าวแรกคือทุกสิ่งทุกอย่างของการเริ่มต้นพวกเราชาวสัพเพเหระต่างรู้ดีว่า ไม่ว่าจะทำงานหรือทำอะไรก็แล้วทุกสิ่งคงไม่ได้เริ่มต้นด้วยความสำเร็จ แต่มันจะต้องเริ่มขึ้นมาจากสิ่งเล็กๆน้อยๆ แล้วจึงค่อยๆก่อตัวกันมากขึ้นจนมันสามารถที่จะขยายความสำเร็จจนกลายเป็นสิ่งที่เราคาดหวังไว้ได้นั้นเอง และแน่นอนมันก็ย่อมเกิดขึ้นกับสิ่งต่าง ๆ และคนต่าง ๆ เช่นเดีบยวกัน อย่างหลายหลายคนที่ตอนนี้เราเห็นว่าพวกเค้าเหล่านั้นช่างเป็นคนที่ใครๆก็อยากที่จะเป็นแบบนั้น หรือใครใครก็อยากที่จะทำให้ได้แบบนั้นบ้าง พวกเค้าก็ต้องผ่านก้าวแรกของการเริ่มต้นเช่นเดียวกัน ซึ่งไม่ว่าเราจะไปถามใครต่อใครที่ตอนนี้เป็นผู้ประสบความสำเร็จแล้วก็จะได้คำตอบที่คล้ายๆกันนั้นก็คือ การลงมือทำสิ่งใดสิ่งหนึ่งที่เราสนใจอย่างเต็มที่โดยพยายามคิดและหาทางแก้ไขปัญหาต่าง ๆ ที่ถ่าโถมเข้ามาอย่างไม่ย่อท้อนั้นแหละคือสิ่งที่พวกเค้าได้เจอและได้ทำซึ่งผลลัพท์มันอาจจะเป็นความล้มเหลวหรืออะไรก็แล้วแต่นั้นยังไม่สำคัญเท่ากับว่าเราได้เริ่มลงมือทำสิ่งเหล่านั้นแล้วหรือยังนั้นเอง และวันนี้พวกเราก็ได้ลองรวบรวมเรื่องราวจุดเริ่มต้นและเรื่องราวการเดินทางของเหล่านักแสดงที่มีชื่อเสียงหลายหลายท่านก่อนที่พวกเค้าเหล่านี้จะหลายมาเป็นดาวดวงเด่นที่ส่องประกายให้เราได้ชื่นชมอย่างในทุกวันนี้นั้นเอง หลายคนที่เป็นแฟนภาพยนตร์จีนละก็ต้องรู้จักชายคนนี้เป็นอย่างดีนั้นก็คือคุณ Jackie Chan นั้นเอง © Depositphotos.com เพื่อนเพื่อนเคยทราบไหมว่าก่อนหน้าที่ Jackie Chan จะกลายเป็นนักแสดงชั้นนำอย่างที่เราได้ชมกันอยู่ทุกวันนี้เค้าก็เริ่มต้นจากการเป็นนักแสดงประกอบในภาพยนตร์หลายหลายเรื่องมาก่อนแต่ด้วยความพากเพียรพยายามและความสามารถที่ฝึกฝนและพยายามพาตัวเองไปอยู่ในจุดที่เหมาะสมและสามารถแสดงความสามารถได้ ก็ทำให้เราได้เห็นเค้าเป็นอย่างในทุกวันนี้ ซึ่งหนึ่งในจุดเริ่มต้นของเค้าก็คือการแสดงร่วมกับนักแสดงชื่อดังอย่าง...

ถ้าจะให้บอกถึงปัจจัยสี่ที่เราส่วนใหญ่จำเป็นต้องมีละก็หนึ่งในนั้นย่อมต้องมีที่อยู่อาศัยอย่างแน่นอนเพราะว่าหากเราไม่มีสถานที่ที่ดูสะดวกให้พักผ่อนหรือไว้ทำกิจกรรมต่าง ๆ ที่เป็นส่วนตัวแล้วละก็มันก็คงรู้สึกไม่ค่อยดีหรือไม่ค่อยสะดวกสบายเท่าไหร่นักใช่ไหมละ ซึ่งสมัยนี้อาคารบ้านเรือนหรือสิ่งก่อนสร้างก็ยังถูกสร้างออกมาให้ดูดีทันสมัยและยังจัดการเรื่อง ประโยชน์ใช้สอยให้สามารถใช้พื้นที่เล็กๆได้อย่างเหมาะสมและลงตัวที่สุดเท่าที่จะเป็นไปได้ แต่ก็ยังมี ความแตกต่างของอาคารบ้านเรือนหรือสิ่งปลูกสร้างในสมัยก่อนในเรื่องของวัสดุการก่อสร้างต่าง ๆ อีกมากซึ่งทำให้อาคารต่าง ๆ สมัยนี้ดูแข็งแรงและทนต่อทั้งสภาพอากาศและความเปลี่ยนแปลงต่างๆได้ดีขึ้น ซึ่งสิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นได้ก็เพราะเทคโนโลยีและวิวัฒนาการต่างๆที่ถูกพัฒนากันอย่างต่อเนื่องยาวนานสืบต่อมาตั้งแต่อดีตจนถึงปัจจุบันนั่นเอง แต่วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระไม่ได้จะพูดถึงอาคารสมัยใหม่ของเรานั้นหรอกนะแต่พวกเราอยากจะเอาเรื่องราวของสถานที่ต่างๆและสิ่งปลูกสร้างที่ถูกสร้างขึ้นในสมัยก่อนเมื่อเกือบ 100 ปีกว่ากว่ามาให้เพื่อนเพื่อนชมเพื่อที่จะบอกว่าในอดีตนั้นถึงแม้การก่อสร้างยังไม่มีเครื่องมือที่ทันสมัยขนาดนี้แต่มันพวกเค้าก็ยังสามารถสร้างสถานที่เหล่านี้ให้ออกมายิ่งใหญ่แถมยังคงทนแข็งแรงมากพอที่จะมีอายุยาวนานสืบต่อมาจนถึงทุกวันนี้ได้ หนึ่งในสถานที่ท่องเที่ยวที่ใครไปอิตาลี ก็ต้องอยากที่จะแวะเวียนไปนั้นก็คือโคลอสเซียม นั้นเอง © Depositphotos.comซึ่งสิ่งนี้คือสนามกีฬากลางแจ้งขนาดใหญ่หากวัดเส้นรอบวงก็จะได้ขนาดประมาณ 527 เมตร นอกจากนั้นยังสูงถึง 57 เมตร และสามารถจุผู้คนเข้าไปได้มากถึง 50,000...

ต้องบอกว่าเมื่อก่อนพวกเรานั้นอาจจะได้พบเจอพูดคุยกับเพื่อนหรือคนรู้จักกันได้ก็ต่อเมื่อพวกเราได้ออกจากบ้านแล้วไปพบกันในสถานที่นัดหมายหรืออาจจะเป็นที่ทำงาน หรือโรงเรียนหรือที่เที่ยวเท่านั้นเอง ซึ่งแค่นั้นพวกเราหลายหลายคนก็ยังคงมีบางครั้งที่เผลอพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูดออกไปแล้วทำให้ต้องเกิดการขัดใจกันระหว่างเพื่อนฝูงหรือคนที่เรารู้จัก แล้วยิ่งสมัยนี้กลายเป็นว่าพวกเราสามารถทั้งคุยต่อหน้าหรือแม้กระทั้งโทรหากันได้จากแทบจะทุกที่ทุกเวลาเลยก็ว่าได้ หรือบางครั้งเราโทรไปไม่เจอเราก็ยังสามารถฝากข้อความบางอย่างไปถึงคนอื่นๆได้อย่างง่ายๆเลย ดังนั้นพวกเราก็เลยมีช่วงเวลาที่ทำให้เราสามารถทำให้เกิดข้อผิดพลาดจากการพูดโดยอาจจะคิดไม่ถี่ถ้วนมากขึ้นไปอีก พวกเราชาวสัพเพเหระก็ได้ยินเรื่องราวที่เกิดจากการพูดโดยไม่ทันคิดหรืออาจจะคิดไม่ทันจนเกิดเรื่องราวฮาฮาเหล่านี้ขึ้น เราอยากให้เพื่อนเพื่อนได้อ่านเรื่องราวเหล่านี้สักหน่อยก็เพราะว่าหากคุณได้ยินได้ฟังเรื่องราวเหล่านี้แล้วก็อาจจะคิดได้ว่าการพูดโดยไม่คิดหรืออาจจะคิดน้อยไปนั้นอาจจะนำพาเรื่องราวที่เราคาดไม่ถึงมาให้เราได้เสมอนั้นเอง คนข้างข้างนี้แหละ เราเป็นคนที่ชอบให้โอกาสกับร้านค้าต่าง ๆ อย่างเช่นร้านอาหารหรือร้านที่เปิดใหม่เราจะลองใช้บริการของร้านนั้นอย่างน้อย 2-3 ครั้งโดยที่ถึงแม้ว่าในครั้งแรกมันจะให้บริการเราแบบไม่ถูกใจเท่าไหร่นัก ที่เรามีความคิดแบบนั้นก็เพราะว่าการเปิดร้านใหม่นั้นมันอาจจะไม่ลงตัวและเราก็ไม่อยากตัดสินอะไรจากการพบหรือใช้งานเพียงครั้งเดียว แต่มีอยู่ครั้งหนึ่งเราไปร้านทำผมที่เพิ่งเปิดเป็นครั้งที่สอง เพื่อแก้ไขสีผมที่เพิ่งทำมาไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ แต่ในตอนที่ช่างกำลังเข้ามาดูผมของเราก็พูดติ ทั้งสีผมและคุณภาพของการทำผม ก่อนที่จะถามเราว่าทำมาจากร้านไหน ซึ่งเราก็ไม่ได้ตอบเพียงแค่ยิ้มอย่างสุภาพและบอกปัดไปว่าเป็นร้านแถวบ้าน "ทั้งที่จริงแล้วมันก็คือร้านนี้แหละเพียงแต่ช่างคนละคนเท่านั้นเอง" ทำให้เราคิดได้เลยว่าเราไม่ควรติผลงานคนอื่น ผมคือคนคิดเอง เราเป็นคุณครูอยู่ที่โรงเรียนประถมแห่งหนึ่งซึ่งในปีนี้พวกเราต้องทำตารางการเรียนการสอนใหม่ให้สอดคล้องกับการเรียนแบบออนไลน์และการเรียนแบบที่ต้องมาโรงเรียน ซึ่งในระหว่างที่เรากำลังนำเสนอแผนงานทั้งหมด คุณครูท่านหนึ่งก็ยกมือและพยายามแย้งเรื่องการจัดตารางเวลาที่เรากำลังนำเสนอโดยติในหลายหลายจุดถึงความไม่เหมาะสม โดยเราก็นั่งฟังอยู่เงียบๆ สักพักเมื่อเค้าพูดจบก็เอ๋ยขึ้นมาว่า "ถ้าจัดตารางแบบนี้อย่าเรียกว่าจัดดีว่า"...

เค้าบอกว่าการจะทำอาหารให้อร่อยและถูกใจคนที่มารับประทานอาหารนั้น นอกจากจะทำให้อาหารอร่อยถูกปากแล้วหน้าตาของอาหารและการจัดจานก็คืออีกสิ่งหนึ่งที่จะทำให้ความรู้สึกอยากทานอาหารและความรู้สึกว่าอาหารนั้นมีคุณค่ามากกว่าหารสั้นอื่นๆเพิ่มมากขึ้นอีกด้วย ซึ่งพวกเราชาวสัพเพเหระก็คิดแบบนั้นเหมือนกันนั่น ก็เพราะว่าเมื่อเราเห็นอาหารหน้าตาดีสวยงามหรือแม้กระทั่งมีจานที่ตกแต่งดูดีสักหน่อยมันก็ทำให้เรารู้สึกอยากที่จะลองลิ้มชิมรถอาหารจานนั้นแล้วอีกครั้งพวกเรายังสามารถถ่ายภาพสวยสวยของอาหารจานนั้นส่งต่อไปยังเพื่อนเพื่อนให้ได้ชมกันอีกด้วยนะ เรียกได้ว่ากินข้าวจานเดียวมีประโยชน์ตั้งแต่ทำให้อิ่มท้องจนถึงยอดไลค์กระจายได้อีกด้วย และวันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระก็ได้ไปเจอบทความกลัวเอารูปอาหารและการแต่งจานให้ออกมาดูน่ารัก การแต่งจานเป็นรูปการ์ตูนต่างๆซึ่งพอเห็นแล้วก็ต้องบอกเลยว่านี่มันเหมือนเป็นผลงานศิลปะบนจานอาหารชัดชัดและเราก็อยากจะแนะนำเธอคนนี้ให้กับเพื่อนเพื่อนรู้จักนั่นก็คือ คุณลาเลห์ ซึ่งอายุเพียงแค่ 35 ปี เท่านั้น จากการสืบหาข้อมูลก็ได้พบว่าเธอคนนี้เพิ่งเริ่มหัดแต่งจานอาหารตั้งแต่ปี 2558 โดยครั้งแรกที่เธอทำก็คือการแต่งจากแฟนเค้กให้ลูกชายที่ชื่อว่าชื่อจาค็อบ (ตอนนั้นอายุ 6ขวบ ) และลูกสาวอีกคนหนึ่งชื่อว่าชาร์ลี (ที่อายุได้เพียง 19 เดือนเท่านั้น) ซึ่งตอนนั้นเค้าได้ลองทำเป็นลวดลายสิงโตและมันก็สนุกมากมากเลยที่ได้ลองทำอะไรใหม่ๆครั้งแรกและนั้นก็ทำให้มื้ออาหารเป็นเรื่องสนุกและเป็นสิ่งที่ลูกของเธอตั้งตาค่อยว่าจะมีอะไรสวยๆแบบนี้อีกเมื่อไหร่ ซึ่งต้องบอกเลยว่าในครั้งแรกๆนั้นพวกเราก็แค่ทำให้มันออกมาดูเหมือนหรือคล้ายกับสิ่งที่เราต้องการทำโดยเอาต้นแบบมาจากสิ่งต่าง ๆ รอบตัวอย่างเช่นตัวการ์ตูนหรือของเล่นที่อยู่ในบ้าน และหลังจากนั้นไม่นานเด็กๆก็เริ่มที่จะมาบอกถึงสิ่งที่เขาชอบและอยากเห็นซึ่งมันเป็นตัวละครจากภาพยนตร์บ้าง หรือจากหนังสือที่เค้าอ่านมาบ้าง ต้องบอกเลยว่านั้นทำให้เจคอบกับเธอได้ใช้ช่วงเวลาของการทำอาหารให้กลายเป็นช่วงเวลาของความสุขและการเรียนรู้อย่างแท้จริง เพราะพวกเค้าจะต้องใช้ทั้งความคิดสร้างสรรค์และต้องคิดอย่างรอบคอบในการเลือกใช้วัตถุดิบต่างๆในครัวเพื่อที่จะสร้างสรรค์ผลงานเหล่านี้ให้ออกมาได้เหมือนกับที่ตั้งใจไว้ และคุณแม่ลาเลห์ของเราก็ชอบมากมากที่ได้ทำสิ่งนี้เพราะนอกจากจะสามารถได้เล่นสนุกกับลูกแล้วละก็เธอเองยังสามารถทำให้เด็กทานอาหารต่าง ๆ...

ถ้าจะให้บอกถึงการตกแต่งบ้านก็คงจะเป็นความสุขของเพื่อนเพื่อนอีกแบบนึงสำหรับคนที่ชอบที่จะปรับเปลี่ยนหรืออาจจะชอบการเปลี่ยนแปลงทีละเล็กละน้อย ก็คงต้องบอกว่าการได้ออกไปเดินมองหาเฟอร์นิเจอร์เครื่องประดับหรือแม้กระทั่งกรอบรูปหรือตุ๊กตาตัวเล็กๆน่ารักน่ารักมาตั้งไว้ในบ้านหรือในห้องของเราก็เป็นความสุขอย่างหนึ่งแล้วซึ่งพวกเราชาวสัพเพเหระก็เห็นด้วยกับสิ่งเหล่านั้น เพราะว่าการได้ทำสิ่งที่ทำให้เรามีรอยยิ้มและมีความสุข ถึงแม้ว่าจะเป็นเพียงเรื่องเล็กน้อยมันก็ทำให้เราเติมเต็มความรู้สึกดีดีเข้าไปได้ในแต่วันนี้ และพวกเราชาวสัพเพเหระไม่ได้จะเอาเรื่องของการตกแต่งบ้านเล็กๆน้อยๆมาให้เพื่อนเพื่อนชมหรอกนะเพราะว่าพวกเราได้ไปเจอกับเรื่องราวของการแต่งบ้านด้วยการสร้างห้องลับเก็บเอาไว้ ซึ่งมันก็คงจะเป็นห้องลับจริงๆนั่นแหละเพราะถึงขนาดที่ว่าเจ้าของเก่าก่อนหน้านี้ก็ไม่รู้เช่นเดียวกันว่ามีสิ่งใดถูกเก็บหรือซ่อนไว้เลย จนกระทั่งเพื่อนของเราที่ได้ย้ายเข้าไปอยู่ใหม่และทำการต่อเติมจนได้พบกับห้องเหล่านี้มาลองดูกันสิว่าจะมีอะไรน่าสนใจอยู่ภายในห้องลับเหล่านั้นกันบ้างแล้วเพื่อนเพื่อนก็ลองช่วยกันคิดดูว่าไปห้องลับเหล่านี้คุณอาจจะอยากสร้างบ้านไว้บ้างสักห้อง ไปลองชมภาพห้องลับต่างๆที่เราเอามาให้เพื่อนเพื่อนได้ดูกันเลยดีกว่าลองดูซิว่ามีห้องแบบไหนบ้างที่สุพรรณจะชอบ บ้านที่เราได้มามันเก่าพอสมควรและเมื่อเราพยายามเปลี่ยนกำแพงไม้อัดออกก็ต้องพบประตูที่สามารถพาเราไปยังห้องเก็บของเล็กๆได้ สงสัยจริงๆว่าจะปิดไว้ทำไมแล้วแต่ก่อนมันเคยเก็บอะไรไว้กันแน่นะ © Reddit หลังจากได้บ้านหลังนี้มาเราก็ไม่ได้ลงมาดูแลเลย จนกระทั้งตอนนี้ที่เราจะย้ายมาอยู่เราได้ทำการซ่อมจุดต่าง ๆ ภายในบ้านแล้สก็ได้พบกับสิ่งที่ไม่ได้คิดมาก่อนเพราะที่หลังกำแพงห้องของเราอันที่จริงแล้วมันเป็นห้องอาบน้ำและห้องอบไอน้ำมาก่อน ซึ่งพอซ่อมแซมมันก็สามารถกลับมาใช้งานใหม่ได้แล้ว © Imgur บังเอิญว่าเกิดน้ำท่วมเข้าไปในห้องใต้ดินทำให้เราต้องเรียกพนักงานมาซ่อมแซมและนั้นก็ทำให้เราได้พบกับห้องลับที่ซ่อนอยู่ในกำแพงซึ่งมีของหลายอย่างวางอยู่และเราคิดว่ามันน่าจะเป็นห้องเก็บของมาก่อน © Imgur หลังจากพยายามต่อเติ่มบ้านเราก็พบว่ามีประตูบานใหญ่อยู่ในกำแพงซึ่งตอนแรกเราก็คิดว่ามันจะพาเราไปสู่ห้องลับหรืออะไรที่น่าตื่นเต้นและพอย้ายประตูออกไปก็พบว่ามันเป็นแค่กำแพงอิฐ สงสัยว่าช่างเก่าที่ทำบ้านจะไม่อยากเสียเวลาทุบก็เลยสร้างพนังคลุมมันซะเลย © Imgur กำแพงบ้านเก่ามันผุก็เลยกะว่าจะเรียกช่างมาซ่อมแต่กลายเป็นว่ามีห้องลับอยู่หลังกำแพงนั้นอีก น่าตื่นเต้นจริงๆ ที่ได้เจอแต่พอเปิดเข้าไปก็ไม่มีอะไรอยู่เลยเป็นแค่ห้องโล่ง ๆ © Imgur หลังจากที่เราอยู่บ้านนี้มานานพวกเราก็เลยอยากจะลองเปลี่ยนสิ่งต่าง ๆ โดยเริ่มจากพรมรองพื้นและเมื่อยกมันขึ้นก็ได้พบกับประตูลับที่นำเราไปสู่ห้องใต้ดึงซึ่งบ้างใต้นั้นมันคือที่เก็บอาหาร เมื่อลองหาข้อมูลดูก็ได้รู้ว่ามันเหมือนเป็นตู้เย็นตามธรรมชาติที่คนสมัยก่อนใช้ความเย็นในชั้นดินเพื่อคงสภาพอาหารและสิ่งต่าง...

เป็นธรรมดาที่คนส่วนใหญ่ยอมต้องมีเรื่องที่ตัวเองสามารถทำได้และมั่นใจในสิ่งที่จะทำนั้นก็เพราะพวกเรานั้นล้วนแล้วแต่มีความถนัดไม่เรื่องใดก็เรื่องหนึ่งซึ่งทำให้พวกเราหลายหลายคนสร้างสรรค์หรือทำในสิ่งใหม่ๆที่แตกต่างกันได้อย่างลงตัวและแน่นอนว่าเมื่อเรามีสิ่งที่เราถนัดหรือสิ่งที่เรารู้แล้วย่อมจะต้องมีสิ่งตรงกันข้ามนั้นก็คือเรื่องราวหรือสิ่งที่เราทำไม่ได้หรือเรื่องราวที่เราไม่รู้นั้นเอง และเจ้าสิ่งเหล่านี้แหละที่จะทำให้พวกเราเกิดความไม่มั่นใจหรือความกลัวในการทำสิ่งเหล่านั้นนั้นเอง ซึ่งก็ต้องบอกว่ามันเป็นเรื่องปกติสามัญมากมากที่เกิดขึ้นกับตัวเราหรือบางครั้งก็เกิดขึ้นกับคนรอบรอบตัวเราได้แต่วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระอยากจะเอาเรื่องราวชาวขนลุกจากสิ่งที่เราไม่รู้และพวกเราที่ได้ฟังกยังไม่สามารถที่จะเอาเหตุผลอะไรมาอธิบายเรื่องราวเหล่านั้นได้ว่ามันเกิดขึ้นได้อย่างไรมาให้ เพื่อว่าเพื่อนเพื่อนอาจจะสามารถบอกเราได้ถึงสิ่งที่เราไม่รู้เหล่านี้นั้นเอง คุณยายชวนไปเล่นด้วย ครอบครัวของเราอยู่กันเป็นครอบครัวใหญ่นั้นก็คือ เราจะอยู่กันแบบหลายหลายรุ่นเลยทำให้มีคุณตาคุณยายและพี่น้องรวมถึงหลานตัวเล็กอีกหลายคนอยู่ในบ้าน ซึ่งนั้นก็ทำให้บ้านของเราอบอุ่นและดูครึกครื้นอยู่เสมอ ด้วยความที่มีญาติหลายคนและอายุก็หลากหลายทำให้เด็กๆคุ้นเคยกับการเข้าหาผู้ใหญ่ และเรื่องราวไม่คาดคิดก็เกิดขึ้นในวันที่เรามีงานเลี้ยงวันเกิดกันในครอบครัว ในระหว่างที่พวกผู้ใหญ่กำลังช่วยกันเตรียมอาหารและจัดของขวัญเด็กๆก็เล่นกับคุณตาคุณยายอย่างสนุกสนาน จู่ๆเหล่าเด็กก็พร้อมใจกันมองไปที่มุมห้องและเริ่มพูดคุยกันเบาๆ เราซึ่งเป็นคุณตาก็เลยถามไปว่า "แอบวางแผนอะไรกันเหรอเด็กๆ" แต่สิ่งที่เด็กๆตอบกลับมาก็ทำให้เราอึ้งไปเพราะพวกเค้าพร้อมใจกันพูดว่า "มีคุณยายยืนจ้องมองเราจากนอกหน้าต่างและพยายามเรียกให้เข้าไปหา แต่เราไม่เคยเห็นหน้าท่านมาก่อน" ซึ่งเมื่อเรามองไปที่นั้นก็ไม่เห็นใคร แต่เราก็ไม่สบายใจและพาเด็กย้ายไปห้องอื่น แต่เราก็ยังคิดไม่ออกว่าถ้าเราไม่อยู่แล้วเด็กเข้าไปหาแล้วจะเกิดอะไรขึ้นนะ ชายคนหนึ่ง ในเย็นวันหยุดสุดแสนธรรมดาเราพาหลานออกไปเดินเล่นที่สนามเด็กเล่นใกล้บ้านตามปกติ แต่ละหว่างที่หลานกำลังวิ่งเล่นอยู่รอบสนานหญ้าจู่ๆเค้าก็วิ่งมาหาเราและบอกว่า ย่าครับผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงนั้นมองมาที่เราครับย่า ผมเห็นเค้ายืนอยู่นานแล้วมันน่ากลัวมากครับ แต่ในระหว่างที่เรามองตามทิศทางที่หลานชี้ไปกลับไม่เห็นใครเลยและเมื่อถามซ้ำอีกครั้งหลานของเราก็ยังคงบอกว่าเค้ายืนอยู่ที่ตรงนั้นและกำลังเริ่มขยับตัวเหมือนจะเดินเข้ามา เรารีบพาหลานกลับบ้านโดยไม่ได้บอกอะไรเพราะอันที่จริงเราไม่เห็นใครเลยและหลังจากนั้นเราก็ไม่กล้าพาหลานไปที่นั้นอีกเลยเพราะกลังชายที่เรามองไม่เห็นคนนั้น ทำไมไม่พาผมไปด้วย หลังจากที่ออฟฟิศของเราเริ่มกลับมาทำงานและต้องออกเดินทางไปตามสถานที่ต่างๆ เราก็ต้องออกไปค้างข้างนอกบ่อยขึ้นซึ่งทุกครั้งเราก็จะโทรคุยกับลูกๆผ่านทางวีดีโอคอลเสมอ แต่วันก่อนระหว่างที่เราโทรคุยกันลูกของเรากลับถามคำถามแปลกขึ้นมาซึ่งทำให้ตั้งแต่คืนนั้นเราแทบไม่อยากไปค้างที่ไหนเลย...

หลากหลายครอบครัวที่กำลังเพิ่งเริ่มสร้างครอบครัวอาจจะมีแนวคิดและความพร้อมไม่เหมือนกันบางครอบครัวก็อาจจะอยากได้บ้านที่อบอุ่นและสวยงามบางคนก็อาจจะอยากได้สวนสวยๆเพื่อไว้พักนั่งชมธรรมชาติในยามว่าง และอีกหลายคนก็อยากที่จะมีเจ้าตัวเล็กวิ่งเล่นไปมาให้ความสุขกับครอบครัว ไม่ว่าจะเป็นแบบไหนก็แล้วแต่พวกเราก็สนับสนุนให้เพื่อนเพื่อนทำได้ตามที่คิดและฝันไว้นั้นเอง และวันนี้พวกเราก็มีเรื่องราวดีดีมาฝากสำหรับเหล่าเพื่อนเพื่อนที่เป็นคุณพ่อคุณแม่มือใหม่ที่อาจจะต้องนั่งกุมขมับเพราะความซนและพลังอันเหลือล้นจากเหล่าเด็กน้อยเหล่านั้น มาลองอ่านกันสักหน่อยสิว่าเรื่องราวดีดีที่พวกเราได้ลองเอามาให้เพื่อนเพื่อนอ่านกันนี้จะสามารถช่วยให้เพื่อนเพื่อนดูแลและทำให้เจ้าตัวเล็กของคุณอยู่ในโอวาทหรือทำตามสิ่งที่คุณอยากให้ทำได้ขนาดไหน ความภูมิใจในสิ่งที่ทำได้ ลูกของเราอายุได้ 6 ปีแล้วก่อนหน้านี้เรามักจะบอกให้เค้าทำในสิ่งที่ต้องการโดยไม่ได้คิดถึงเค้าเลย ซึ่งบางอย่างเค้าก็ไม่สนใจเลยแต่เราก็ได้ค้นพบสิ่งหนึ่งซึ่งทำให้ทุกอย่างดูง่ายมากขึ้นนั้นก็คือเราพบว่าเด็กๆก็เป็นคนที่มีความภูมิใจในสิ่งที่เค้าสามารถทำได้หรือรู้สึกดีที่ได้รับมอบหมายให้ทำอะไรสักอย่าง อย่างเช่นก่อนหน้านี้ตอนข้ามถนนเรามักจะต้องเรียกเค้าและจูงมือเพื่อข้ามถนนซึ่งลูกของเราก็ไม่ค่อยชอบใจสักเท่าไหร่นัก แต่หลังจากที่เราบอกเค้าว่าเราอยากให้เค้าช่วยพาเราข้ามถนนและเค้าจะต้องช่วยจับมือด้วย ซึ่งหลังจากนั้นเราก็พบว่าลูกของเราจะมีความสุขมากที่ได้พาเราข้ามถนนและจะจับมือเราแน่นๆเสมอ โดยครั้งหนึ่งเค้าบอกว่า"ผมจะดูแลเรื่องนี้ให้แม่เอง" ฟังแล้วก็รู้สึกดีเลย การแข่งขันทำให้การเรียนรู้สนุกมากขึ้น หลายครั้งที่เราพยายามสอนให้เค้าทำหลายหลายด้วยตัวคนเดียว อย่างเช่นการไปห้องน้ำตอนกลางคืนหรือการเดินขึ้นลงบันได แต่มันก็ไม่ค่อยได้ผลเพราะเค้ามักจะบอกว่าเค้าทำไม่ได้และไม่ไหว แต่พอเราเปลี่ยนมาเป็นการเล่นเกมส์และการแข่งขันมันก็กลายเป็นเรื่อง่ายขึ้นมากเลย อย่างเรื่องไปห้องน้ำเราก็สร้างเป็นเกมส์ค้นหาของโดยบอกเค้าว่าเราจะเอาของเล่นไปซ่อนในห้องน้ำและผลัดกันไปหาซึ่งใครหาเจอก็จะได้ของเล่นชิ้นนั้นไปเลย เพียงเท่านั้นแหละเด็กน้อยก็เดินไปห้องน้ำได้อย่างสนุกสนานเลย และเกมส์จับเวลาขึ้นบันไดก็ทำให้เราเห็นว่าเค้าสามารถเดินขึ้นลงบันไดเองได้เร็วแค่ไหน การให้รางวัลและบทลงโทษคือสิ่งจำเป็น ครอบครัวเรามีเทคนิคเล็กที่ทำให้เหล่าเด็กของเรานั้นรู้ว่าสิ่งไหนควรทำและสิ่งไหนไม่ควรทำแบบง่ายๆนั้นก็คือการให้รางวัล(อาจจะเป็นคำชมหรือขนมอร่อยๆก็ได้) ในตอนที่เราเห็นเค้าทำในสิ่งที่ถูกต้องอย่างเช่นการช่วยเหลืองานบ้านหรือเวลาที่เค้าทำเรื่องดีดี และสำหรับกรณีที่เค้าทำในสิ่งที่ไม่ถูกต้องอย่างเช่นขว้างของเล่นหรือทำสิ่งที่ไม่ควรทำเราก็จะมีกติกาง่ายๆนั้นก็คือจะบอกว่าสิ่งนี้ไม่ควรทำและหากทำอีกครั้งก็จะต้องมีบทลงโทษอย่างการเข้ามุมห้องและเราก็จะสอนเพิ่มและคุยกันว่าทำไมถึงทำเรื่องนั้นเรื่องนี้ไม่ได้ซึ่งเค้าก็เข้าใจ รู้จักคุณค่าของสิ่งต่าง ๆ พวกเราสอนลูกของเราให้รู้จักคุณค่าของสิ่งต่าง ๆ เพื่อที่ว่าเค้าจะได้รู้จักเก็บและรู้จักใช้ของต่าง ๆ...

พวกเราคงเคยได้ยินคำสอนที่บอกว่า ให้เราพอใจในสิ่งที่มี ดีใจในสิ่งที่ได้และชื่นชมในสิ่งที่เป็นแต่ว่าในความเป็นจริงแล้วพวกเราทุกคน ล้วนแล้วแต่อยากที่จะมีสิ่งที่ดีที่สุดสำหรับตัวเองดังนั้นไม่แปลกใจเลยที่ใครหลายคนพยายามเปลี่ยนแปลงตัวเองทั้งการแต่งตัวและการแต่งหน้าทำผมเพื่อให้ตัวเองออกมาดูดีที่สุด ซึ่งพวกเราชาวสัพเพเหระก็เห็นด้วยเพราะว่ามันไม่ได้เป็นเรื่องที่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน และการทำให้เราดูดีมันก็เป็นผลดีกับความมั่นใจของคนเราอีกด้วยนะ หากใครไม่มั่นใจก็สามารถลองเปลี่ยนแปลงตัวเองด้วยเสื้อผ้าและทรงผมได้นะ แต่วันนี้พวกเราชาวสัพเพเหระก็ได้เห็นว่ามีเหล่าคนดังบางคนที่ยอมรับในการเปลี่ยนแปลงของตัวเองด้วยความยินดี และพวกเราก็ยังเห็นว่าเขาเหล่านั้นก็ยังดูดีในแบบของเขานั่นเอง มาลองดูซิว่าชาร์ลิซ เธอรอน ดาราสาวที่หลายหลายคนชื่นชมก็ยังรับได้กับผมขาวที่เพิ่มขึ้นมาตามกาลเวลา © East News อันที่จริงแล้วชาร์ลิซ เธอรอนก็ผ่านอายุมาจนถึงปีที่ 47 แล้วกับผลงานตั้งแต่เราเริ่มเห็นเธอในบทของนางเอกใน Mighty Joe Young และหนังดังอีกหลายเรื่องจนตอนนี้ตอนนี้ก็ทำงานทั้งในเบื้องหน้าและเบื้องหลังถึงแม้ว่าวันนี้เราจะไม่ได้เห็นผลงานการแสดงของเธอเลยก็ตามแต่จากภาพบนนิตยสารต่าง ๆ ก็ทำให้เราเห็นว่าเธอยังคงความงามในแบบที่เป็น หนึ่งในชั่นและนักแสดงชายเจ้าบทบาทที่หลายคนคิดถึงนั่นก็คือทอม แฮงค์ © AFP เราจะเห็นว่าถึงแม้จะเป็นที่นิยมขนาดไหนก็ตามแต่ทอมแฮงค์ เองก็แทบจะไม่ค่อยปกปิดผมขาวที่เกิดขึ้นเลยตรงกันข้ามเขาแทบจะออกงานในแบบที่เป็นตัวของตัวเองอยู่เสมอๆด้วยซ้ำไปซึ่งก็ต้องบอกเลยว่าถึงจะอายุมากแล้วเค้าก็ยังดูดีในแบบที่เค้าเป็นอย่างมากเลย อีกหนึ่งนักแสดงสาวแถวหน้ากับชารอน...